Wonen op een vakantiepark: hoe legaal is dat eigenlijk?

Door de hoge huurprijzen en het enorme tekort aan woningen denken steeds meer mensen na over andere manieren om een dak boven hun hoofd te krijgen. Een chalet of stacaravan op een vakantiepark lijkt aantrekkelijk. Buiten het hoogseizoen staan veel huisjes leeg en de huur voelt vaak betaalbaarder dan een kamer of appartement in de stad. Maar of je er zomaar kunt wonen, is een ander verhaal.

Het woningtekort speelt overal

De druk op de woningmarkt is groot, vooral als het gaat om goedkope woonruimte in Amsterdam,  Rotterdam en Den Haag. Veel mensen wachten soms meer dan tien jaar op een sociale huurwoning en voor een betaalbare kamer reageren tientallen kandidaten tegelijk. Buiten de randstad, zoals bijvoorbeeld in Eindhoven, is de situatie iets minder extreem. Al is het ook daar is het steeds lastiger om iets te vinden, mede door de groei van de stad en het aantal internationale werknemers.

Het is niet vreemd dat sommige mensen hun blik verleggen naar vakantieparken. De huisjes staan er, er is ruimte en je hebt vaak leuke faciliteiten als een zwembad en buurtwinkel op loopafstand. Toch zijn de regels duidelijk: de meeste parken hebben een recreatieve bestemming en permanente bewoning mag daar niet.

Wanneer is er sprake van kraken?

Kraken is sinds 2010 verboden. Zodra je ergens gaat wonen zonder toestemming van de eigenaar, geldt dat juridisch als kraken. Dat kan ook een chalet zijn. Zelfs met een sleutel en een mondelinge afspraak heb je zonder contract geen rechten.

Maar zelfs mét toestemming van de eigenaar kun je nog steeds illegaal wonen. Gemeenten kijken niet alleen naar de toestemming, maar vooral naar de bestemming van het terrein. Een recreatiepark is bedoeld voor vakantiegangers, niet om het hele jaar bewoond te worden.

Waarom wordt er zo streng gehandhaafd?

Vakantieparken zijn nooit bedoeld geweest als woonwijken. Wanneer ze langzaam veranderen in permanente woongebieden, heeft dat gevolgen voor voorzieningen en belastinginkomsten. Daarom controleren gemeenten steeds vaker.

Er zijn uitzonderingen: sommige parken zijn officieel omgezet naar woonbestemming, maar dat zijn langdurige trajecten. Soms wordt tijdelijke bewoning toegestaan, bijvoorbeeld bij een groot woningtekort. Maar zulke situaties zijn schaars en meestal verbonden aan strenge regels.

De risico’s zijn groter dan je denkt

Wie besluit op een vakantiepark te gaan wonen, loopt risico. Je kunt elk moment worden weggestuurd en hebt geen huurbescherming. Soms beschouwt de wet je zelfs als kraker, met mogelijke boetes of een strafblad tot gevolg.

Veel mensen die het proberen, merken achteraf dat de zogenaamd makkelijke oplossing vooral gedoe oplevert. Het huisje waar ze dachten te blijven, moeten ze plots verlaten, vaak zonder alternatief.

Wat is slimmer om te doen?

Wie een goedkope en tijdelijke woonplek zoekt, kan beter kiezen voor een legale vorm van tijdelijk wonen, zoals antikraak via leegstandsbeheer. Daarbij betaal je een kleine vergoeding, heb je afspraken zwart op wit en weet je dat de eigenaar op de hoogte is. Je hebt minder zekerheid dan bij reguliere huur, maar je voorkomt wel problemen met de wet.

Het kan voelen alsof je vrijheid inlevert, maar in de praktijk geeft het juist rust. Je hoeft niet bang te zijn voor een onverwachte ontruiming of hoge boetes en weet dat je verblijf legaal geregeld is. Bovendien kom je via antikraak vaak terecht op bijzondere plekken waar je anders nooit zou wonen. Zo heb je voor een klein bedrag een tijdelijk thuis, zonder zorgen over of je er morgen nog wel mag blijven.